Bahçelerde tarım yapılırken kullanılan topraklardır. Bu tip topraklar kullanılırken; Yanmış çiftlik gübresi ile toprağın karıştırılarak kullanılması istenir. Humus ve besin değeri bakımından zengin, su tutma kapasitesinde orta dereceye sahip olan topraklardır.

İdeal bir toprağı tanımlarken öncelikli olarak toprağın fiziksel yapısının çok iyi tanınması gerekir. Toprak; Çakıl, Kum,Silt (Mil) ve Kil gibi organik maddelerden oluşur ve verimli bir toprakta bunların oranı %45’dir. Geriye kalan bölümün %25’i Su, %25’i Hava ve %2-7 arası ise organik maddelerden oluşmaktadır. Topraktaki minerallerin birbirine olan oranı toprak tekstürünü (bünye) oluşturmaktadır. Taşlı, çakıllı, iri ve ince taneli, moloz kırıntılı ve masif olarak tanımlanır. Toprağın nem ve su geçirgenliği, ısı transferi, solunum kabiliyeti ve kütle yoğunluğu özellikleriyle yakından ilgilidir.

KOMPOST:

Bu tip topraklar; Bitki parçaları ve organik madde atıklarının çürütülmesinden elde edilen topraktır. Bu toprakların kullanılması için en az 1 – 2 yıl arasında dinlenme süresine ihtiyacı vardır. Dinlenme süresi sonucunda elde edilmiş olan toprak daha verimli ve besin maddesi değeri bakımından daha yoğun olur.

FUNDA TOPRAĞI:

Çok kumlu, az kumlu ve yaprak çürüntüsü ile karışık topraklar olmaz üzere üç çeşite ayrılır. İçlerinde en iyisi; Beyaz kumu bulunan, Dere veya Vadi gibi yerlerden sel ya da yağmurların etkisi ile biriktirilip elde edilmiş olanıdır. Besin maddesi değeri bakımından zayıftır. Geçirgen ve hafif bir toprak türüdür.